What’s left? (of the left)

Deze documentaire gemist? Heb je nog niet helemaal in beeld hoe alle partijen -ook die van ‘socialistische huize’- schuld dragen aan onze post-neoliberale crises?

Op indringende wijze laat de documentaire zien hoezeer en hoelang de uitholling van onze maatschappij al aan de gang is.

Op dezelfde wijze als deze website, leggen de documentairemakers de vinger op de zere plek:

Niet slechts de ‘liberale’ en de christelijke bestuurspartijen hebben decennialang de samenleving uitgehold. De links georiënteerde partijen die regeerden hebben daar in het landsbestuur alle ruimte voor geboden, er zelfs aan meegewerkt. Bij hen leiddde het ‘bestuurlijke verantwoordelijkheid nemen’ tot  principeloos gedrag. Ze namen maatregelen voor hun rekening die strijdig zijn met hun belangrijkste uitgangspunten.

De documentaire richt zich op het meest aanstootgevende voorbeeld daarvan: de Partij van de Arbeid. Ook die partij regeerde mee bij het uitkleden van de overheid en het rücksichtloss invoeren van marktwerking op terreinen die zich daarvoor absoluut niet lenen. Met daarbij nog de allerergste nalatigheid: het volkomen laten versloffen van de belangrijke taak die de overheid heeft als vormgever van effectieve markten en als marktmeester.

Steken coryfeeën als Job Cohen en Wouter Bos nog enigszins de hand in eigen boezem, de eveneens geinterviewde Diederik Samson doet dat niet en beweert zelfs dat ‘we’ toch in een fantastisch land leven. Dat bij dat ‘we’ hele groepen van de bevolking zijn buitengesloten, past blijkbaar niet meer in zijn denkraam.

Misschien geen verrassing voor degenen die zich Diederik’s optreden bij de Raadsverkiezingen van 2014 nog herinneren. Toen, aan de vooravond van het door hem voluit gesteunde echec ‘decentralisatie van de zorg’, verzekerde hij zijn kiezers dat ze zich geen zorgen hoefden maken. Dat die decentralisatie van 2015 prima op zijn pootjes terecht zou komen.

De Diederik die buiten het kabinet wilde blijven omwille van de dualiteit, bleek een grenzeloze positivo geworden. Wie een beetje nadacht wist toen al, dat de eerder zo oprecht en doordacht overkomende Diederik geheel besmet was geraakt door de Haagse mores. Een klap op de vuurpijl bij de al veel langer verdampende principes van de PvdA.

Ga maar na: vooraf had niemand enig overzicht van wat er in de zorg nu precies gebeurde. Daarvoor was het veld veel te versnipperd. Geen gezond bedrijf zou het aandurven om vanuit zo’n versplinterd beeld van de huidige toestand een grote verandering in gang te zetten. Ons openbaar bestuur draaide er de hand niet voor om.

Tweede enorme fout: het in één klap doorvoeren van de verandering, van 31 december 2014 op 1 januari 2015. Terwijl we wisten dat dit onmogelijke eisen ging stellen aan het kennisniveau van de gemeenten. Een eldorado voor ‘consultants’, dat wel. Goed voor de economie en voor het Bruto Nationaal Product. Maar slecht voor alle kwetsbare slachtoffers.

Derde blunder: de gemeenten op hetzelfde moment een stevige bezuinigingsdoelstelling meegeven. Ook hier: geen enkel bedrijf haalt het in zijn hoofd zoiets te doen en dan nog te beweren dat tegelijkertijd de kwaliteit omhoog gaat (omdat ‘we’ het dichter bij de burgers gingen organiseren). Je hoort eerst aan kwaliteitsborging te werken, om pas in 2e instantie te gaan zien waar het kostenefficiënter kan.

De documentaire is het bekijken zeer waard. Je vindt hem hier.

Echter past één kanttekening. Om onnaspeurbare redenen wordt die andere coryfee Wim Kok vrijgepleit. Het wordt door de makers voorgesteld alsof dit verval pas na de kabinetten Kok begonnen is.

Was onze Wim dan niet degene die riep dat ‘de ideologische veren’ afgeschud moesten? Hij verwierf internationale bekendheid als verkenner van ‘de derde weg’ voor links, publiekelijk toegejuicht door Blair en Clinton. Is het op afstand plaatsen en verzelfstandigen van overheidsdiensten niet onder zijn bewind begonnen en drastisch aangepakt? Wim zelf heeft achteraf wel eens opgebiecht (was het in een interview door Coen ter Braak? ) dat dit een vlek op zijn blazoen was.

Overigens niet de enige vlek, voor wie hem in zijn latere carrière nog heeft meegemaakt. Erna werd hij een zwaar overbetaalde (naar eigen, eerdere maatstaven) commissaris bij de ING Bank. Een inkomen waarvan hij het toen ineens bestond om dat met verve te gaan verdedigen. Wim, de vakbondsman, de zoon uit een arbeidersgezin…

Dat commissariaat was een fraai voorbeeldje draaideur, wat ons politieke systeem mede zo ongeloofwaardig maakt. Welbeschouwd ronduit corrupt. Pas zeer onlangs werd een wacht-termijn ingesteld voor afzwaaiende politieke machthebbers.

Dat de PvdA nooit meer op niveau kwam is helemaal hun eigen schuld. Wat verwacht je anders, als je gewoon doorgaat alsof er niets gebeurd is? Al eerder verwoordde deze website een advies aan bestuurspartijen die het verknalden, om de geloofwaardigheid bij hun kiezers te herstellen.

Een uiterst voor de hand liggend, gewone-mensen­-advies. Wat misschien juist daardoor de Haagse denkkracht te boven gaat. Zolang dat zo is, kun je kiezers niet kwalijk namen als ze al deze bestuurspartijen links laten liggen. Er zijn genoeg manieren om daar buitenom aan de verfrissing van het systeem te werken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *