Voorbij collatoral damage …

… oftewel, voorbij het begrip ‘nevenschade’ zoals dat wel gehanteerd wordt bij militair ingrijpen.

In het bericht ‘Bondgenoot bij verspreiding van democratie?’ werd al duidelijk hoe ver het begrip nevenschade door de Amerikanen is opgerekt. Met name sinds 9/11.

Nu we ons uit Afghanistan hebben teruggetrokken, mogen onze politici zich wel eventjes extra achter de oren gaan krabben.

(o ja: ‘t is fijn als je aan het eind van dit bericht een reactie achterlaat…)

  • Niet alleen omdat we uiterst naïef lijken te zijn omgesprongen met de risico’s voor de achterblijvers van zo’n snelle aftocht.
  • Daarnaast ook vanwege het droeve feit dat onze veteranen vele doden en gewonden te betreuren hebben, bij een missie waarvan bij voorbaat duidelijk was dat die op drijfzand gebaseerd was.
  • Maar vooral omdat het slotakkoord van dit onwelluidende concert ons moet leren, dat de VS en wij qua nationale waarden flink uiteen gegroeid zijn. Of daar nu Republikeinen aan het bewind zijn, of Democraten.

Is een andere conclusie mogelijk uit het vergelden van een bomaanslag op basis van uiterst dunne informatie? Je kunt als Europeaan in de erop volgende moord op burgers toch slechts een cowboy-mentaliteit zien? Een reflex die niet meer in deze tijd past?

Een Afghaanse huisvader laadt, zoals hij dagelijks doet, containers met water. Wat aldaar een volstrekt normale handeling is. En dat zijn dan in Amerikaanse ogen containers met springstof? Wat de instant moord op 10 burgers, inclusief 7 kinderen, rechtvaardigt?

Het doet denken aan het ‘verhaal van de hamer’: wie een hamer als gereedschap heeft ziet overal een spijker in.

Blijkbaar hebben wraakzuchtige elementen in het Amerikaanse leger nu zoveel invloed, dat zwakke vermoedens volstaan om direct vanuit de heup te schieten.

De Amerikanen betuigden hun spijt en zeggen ervan te gaan leren. Hoezo? Als ze werkelijk leerden van hun fouten, had deze nooit plaatsgevonden.

Intussen wrijven haters van de westerse wereld ter plaatse in hun handen. Voor hen vallen er weer tientallen nieuwe, getraumatiseerde recruten te werven. Amerikanen die terrorisme kweken, in plaats van bestrijden. Waar hebben we dat eerder gezien? Wordt het niet tijd dat we daarvan verre blijven?

De tijd ervoor is gunstig, net nu de VS een nieuw Angelsaksisch bondgenootschap smeedt tegen China (AUKUS). Zonder dat zelfs even beleeft aan Europese bondgenoten te melden.

Een prima aanmoediging voor Europa om de eigen macht eens beter te gaan bundelen.

En hopelijk dringt tot het Nederlandse bestuur het besef door van een waterscheiding. Waarna we ermee stoppen een bevriende VS blind achterna te lopen.

Een VS dat door een aftredende president Eisenhower al in 1961 gewaarschuwd werd voor de in WO-2 gegroeide, enorme invloed van het militair-industrieel complex. Zijn beroep op de Amerikaanse kiezers hier beducht op te zijn, is tevergeefs gebleken.

Overigens, chapeau voor minister Kaag die na een kameruitspraak subiet haar consequenties trok.

En een gebalde vuist tegen minister Ank Bijleveld en haar CDA, voor het wederom gebleken gemis aan normen en waarden.

Maar dat laatse kan nauwelijks meer een verrassing genoemd worden, toch?

Leve de democratie!

Intussen doen wij er goed aan nog eens extra stil te staan bij de 7 gewetensvragen, waar het eerdere bericht mee eindigde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *