Statenverkiezingen 2019: een overweldigende zege voor een salonfähige tegenpartij, het Forum voor Democratie.
De hamvraag:
Wordt dit een doorbraakmoment?
Zal ‘de politiek 1.0’ nu eindelijk beginnen te begrijpen wat er echt aan de hand is? Zal men moed verzamelen om de leeuw in de bek te kijken? Zal men alsnog een ruggengraad blijken te hebben? Zal men eindelijk eens oprechte betrokkenheid bij de democratie laten zien?
Of vluchten de landelijke partijen in de ruimte die er altijd wel is: een uitleg bedenken die comfortabel in het eigen frame past?
Dat is ozo prettig, want geeft emotionele veiligheid in de eigen luchtbel. Het is zelfs een vorm van continuïteit: deze partijen staren immers al bijna 20 jaar lang als bange konijnen in de koplampen.
Uitleg van FvD-leider Baudet is dat zijn kiezers vóór iets gekozen hebben. Logisch: dat zou elk van zijn collega-partijleiders ook zeggen!
Maar kiezersonderzoek maakt aannemelijk dat veel van de FvD stemmers toch echt tègen iets gestemd hebben. Zo geeft 79% van hen aan ‘tegen het kabinet’ gestemd te hebben.
Als belangrijkste bezwaren noemen zij:
- Kosten klimaat-maatregelen
- Immigratie & integratie
Erop volgend: de zorg en de pensioenen.
De bij punt 2 genoemde reden doet vermoeden dat de aanslag van 19 maart in Utrecht Forum, voor Democratie een zetje heeft gegeven. Maar het kiezersonderzoek lijkt dat te logenstraffen.
Opmerkelijk is dat het kierzersongemak over immigratie & integratie, alsmede zorg, al 17 jaar terug door Pim Fortuin zichtbaar werd gemaakt.
Baudet zelf riep: “arrogantie en stupiditeit afgestraft”. Diens collega-politici zouden er goed aan doen daar nu eens diep over na te denken.
Want wat is het geval?
Oorzaak groei tegenstemmers
Nu alweer 11 jaar geleden, werden burgers overvallen door de financiële crisis. Dat was geen natuurramp, maar een volkomen voorspelbaar ‘ongeluk’.
Iets waaraan niet allereerst de banken schuldig waren, maar vooral de bestuurlijke professionals die we hadden ingehuurd om onze maatschappij vorm te geven. Zij lieten een nieuw systeem groeien.
Als daaraan al ontwerpprincipes ten grondslag lagen, dan waren dat: onbegrensde liberalisering, schaalvergroting en ruim baan voor professionele lobbyisten! Niet slechts omarmd door zich liberaal noemende rechtse partijen, maar evenzeer door het links van ‘de 3e weg.’
En zoals hierboven al aangeroerd: de nare trekjes van dit maatschappelijk systeem deden zich al veel langer gevoelen, jaren vóór de crisis.
Voor wie dit te snel gaat: kijk maar eens rond op deze site. De bewijsvoering voor bovenstaande conclusie is overweldigend.
Dit alles heeft het vertrouwen van burgers ondermijnd, ook en met name in ‘de politiek’. Periodieke onderzoeken brengen dit niet altijd even duidelijk aan het licht (fijn voor selectief winkelende politici), gesprekken tussen burgers daarentegen wel!
Bovendien: in de jaren sinds de crisis zijn er weinig dingen in de politieke arena gebeurd die aanleiding geven tot herstel van het burger-vertrouwen…
Dat nog maar heel weinig mensen ons complexe maatschappelijk systeem kunnen doorgronden belet velen niet ‘aan hun theewater te voelen’ dat er heel wat mis mee is.
Dit in weerwil van de media, die hun best lijken te doen kiezers op het verkeerde been te zetten, door lokaal bestuur achter een muur van Haagse schijnvertoningen te plaatsen.
Zo allen die zich inzetten in gemeenten en provincies, cynisch genoeg juist van het grootste praktisch belang voor burgers, in hun hemd zettend.
Om nu voor de verandering eens het gezond verstand te laten spreken:
Een kwestie van EQ
Wat doe je als je iemand’s vertrouwen ernstig geschaad hebt? En je dat vertrouwen niettemin hard nodig hebt?
Eenieder kan het bedenken:
- Je buigt diep en biedt je excuses aan voor wat fout gegaan is.
- Je laat blijken dat je begrijpt hoe het fout kon gaan en neemt daarvoor verantwoordelijkheid.
- Je verplicht je ertoe dit te corrigeren en wel zo dat het nooit meer kan gebeuren.
Dit alles op een manier die authentiek en geloofwaardig is. Waarbij beloofde daden direct volgen op de woorden.
Een kwestie van fatsoen en van emotionele intelligentie.
Geen van onze politieke partijen blijkt hier ook maar een jota van te begrijpen. Politici staan je verdwaasd aan te kijken als je vraagt hoe het toch komt, dat men in Den Haag noch in Brussel zo iets simpels niet begrijpt.
Men blijft zich daar gedragen alsof men recht heeft op burger-vertrouwen.
Conclusie: Baudet heeft volkomen gelijk, met zijn “arrogantie en stupiditeit”.
Dus, partijen 1.0: wie pakt deze handschoen op?
En wat onze media betreft: verlaat de gebaande paden eens en prikkel jezelf om met politici voorbij de waan van de dag te kijken!
Thierry Baudet is de Boer Koekoek van de deze decade. Op hem stemmen zijn proteststemmen. Het kabinet maakt er een potje van, we hebben een premier die zegt voor een visie het beste naar Specsavers te gaan en als een windvaan draait bij de uitkomsten van het PBL rond het klimaatakkoord, waaruit blijkt dat de voorgenomen doelstellingen niet gehaald zullen worden. Dus dan meteen besluiten voor een CO2-heffing. Bijna alle ideeën van Groenlinks overneemt, maar ze bij eerdere coalitie besprekingen uitsluit omdat ze te ambitieus zijn. Daar trapt de weldenkende burger niet in.
Natuurlijk gaat de transitie voor het klimaat heel veel miljarden kosten en zeker niet die paar waarvan het kabinet uitgaat. En verder geloven we er niet in dat windmolens en zonnepanelen voldoende helpen. Dat doen ze ook niet.
Maar het ergste is dat de Tweede Kamer en het kabinet de verkiezingen voor de Provinciale Staten gekaapt hebben, alleen maar omdat we door een weeffout in ons staatsbestel de Eerste Kamer getrapt kiezen en ze bang waren voor de gevolgen van de uitvoering van het regeerakkoord bij een “vijandige” Eerste Kamer.
Ondertussen heb ik geen idee wat de provinciale staten voor mij regelt behalve steeds meer aandeel neemt in de wegenbelasting als opcenten voor de provincie en soms extreem veel kapitaal ter beschikking hebben door de verkoop van energie centrales, het eigendom van alle burgers, maar nu als een soort prijs uit de loterij vrijelijk besteed kan worden aan wat de provinciale staten maar willen.
Wat de burger wil is goed en betaalbaar beschikbare woningen, een goede infrastructuur en fatsoenlijke ruimtelijke ordening, waardoor gemeenten niet massaal kunnen overgaan tot de verdozing van onze industrieterreinen door interessante locatiesubsidies ter beschikking te stellen. Allemaal taken van de provincie overigens.
Kortom, logisch dat de verkiezingen zo gelopen zijn, maar of fatsoenlijk werkend modaal Nederland betaalbaar kan wonen en minder belastend voor het milieu kan leven is zeker met FvD de grote vraag. Ik weet het antwoord al, niet dus.
Met terugwerkende kracht: Frederiks heeft in veel punten gelijk !