Roependen in de woestijn?

 


Sinds deze website voorjaar 2014 in de lucht kwam is er -breed in de samenleving- een explosie van gelijkluidende analyses en initiatieven te zien.

Je zou bijna zeggen dat de tijd rijp is voor verandering…

Een indruk, naar aflopende actualiteit:

    • De toenemende druk van Extinction Rebellion om de politieke onmacht rond het klimaat te bestrijden. Waarbij ook Greenpeace zich als vanouds roert, o.m. met een briljante campagne tegen de hypocriete, op haar centen zittende Rabobank.
    • People versus Big Tech, een burger-initiatief onder het motto ‘People Not Users’, om verdere maatschappij-ondermijning door de Silicon Valley Monopolisten tegen te gaan.
    • Het initiatief De Goede Zaak. Een club ‘jongeren’ die gelooft dat een -in alle opzichten- meer duurzame samenleving mogelijk is. Maar dat wij daar wel iets voor moeten doen!
    • Boek met 150 praktische ideeën van één pagina om de democratie te redden, beluister hier het radio-fragment.
    • Eindelijk beweging, hier te lande, rond het idee van de Burger Raad.
    • Democratische vernieuwing centraal bij Volt, nu ook in ons parlement (sinds 2019 al in Europees parlement). Naast enige andere, frisse binnenkomers die de ingekankerde Haagse mores (nog?) regelmatig aan de kaak stellen.

(o ja: ’t is fijn als je aan het eind van dit bericht een reactie achterlaat…

  • Twee krachtige impulsen om de impact van burgers te vergroten. NL2025, als platform voor initiatieven vanuit de samenleving zelf.  Een burger-assemblee welke in Frankrijk ideeën voor de overheid ontwikkeld heeft, t.b.v. een gedragen, realistisch klimaatbeleid (waarvan overigens ook te leren valt hoe het niet moet, monsieur Macron).
  • Twee innovatieve, paneuropese partijen met herontwerp-agenda’s  t.b.v. een ook voor burgers effectievere EU-democratie: European Spring en Volt (Europe). Waarvan ondanks doodzwijgende media de laatste ook werkelijk een zetel kreeg
  • Het boek ‘Gigantisme’ , waarin econoom Geert Noels afstand neemt van zijn eigen vakgebied en pleit voor de juiste -vaak kleinere- schaal voor dingen (subsidiariteit).
  •  De commissie Remkes voor staatsrechtelijke vernieuwing. Het rapport en de follow-up.
  • Het burgerinitiatief alternatiefstaatsbestel.
  • Een Zwitsers initiatief van jonge kiezers ‘Libero’, moe geworden van de passiviteit van gevestigde politieke partijen.  Nu geven ze deze een zet om weer relevanter te worden.

  • Een internationale versie van DeCorrespondent, voor werkelijk onafhankelijke nieuwsachtergronden.
  • Code Oranje, een  Nederlands intiatief om de invloed van burgers op de politiek te vergoten.
  • Boek ‘How Democracy Ends’ waarin de Britse politicoloog David Runciman de vertrouwenscrisis analyseert.
  • Het Filosofisch Kwintet (zomerserie 2018), analyses van toekomst-bij-voortgaan-op-huidige-weg onder leiding van Claire Polak. Bijv. aflevering ‘Democratie en Markt’.
  • The Good Lobby, waarmee ook de burger in Brussel kan lobbyen.
  • Het boek van David van Reybrouck ”Tegen Verkiezingen”. En diens eerdere G1000-initiatief.
  • Stichting Geldbelangen, luis in de pels van financiële dienstverlening (Pensioenen, Spaartegoeden, rentes op Leningen).
  • Stichting Ons Geld, met aandacht voor fundamentele weeffouten (Geldcreatie in handen van banken, Zeggenschap wat er met je spaargeld gebeurt, Betaalinfrastructuur in commerciële, instabiele handen).
  • Een serie voorstellingen van De Verleiders, waaronder Door De Bank Genomen, Slikken en Stikken (Pharma), Stem Kwijt (Democratie).
  • Het boek van Joris Luyendijk over het zakenbankwezen: “Dit kan niet waar zijn”.
  • Boeken en website Andernieuws van Janneke Monshouwer.
  • Het doorwrochte pamflet Rebalancing Society van Henri Mintzberg.

Alles leidend tot dezelfde conclusies:

  1. De financiële crisis was slechts een symptoom, de oorzaken zijn geenszins geadresseerd, het systeem is slechts nòg  instabieler geworden. En dus kan een nieuwe crisis zo maar weer toeslaan.
  2. Het maatschappelijke systeem waarin wij leven is dringend aan herziening toe.
  3. De democratie functioneert al geruime tijd niet meer zoals die bedoeld was.
  4. Openbaar bestuur en grote bedrijven zijn vooral onderdeel van het probleem.
  5. Blijft over: de enigen die tot verandering kunnen aanzetten zijn wijzelf: als burger, klant. Dat is een realistische weg: als we dat willen kùnnen wij macht organiseren.
  6. We zullen dan wel apathie moeten vervangen door assertieve,  constructieve actie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *