Overheid blijft hardleers in zelfregulering geloven

Van dit naïeve overheidsgeloof in zelfregulering zijn talloze voorbeelden.

Dagblad Trouw en tv programma Radar onthulden onlangs schokkende resultaten uit hun grootschalig journalistiek onderzoek naar medische implantaten.

Wat vrijwel niemand zich realiseert: zulke door chirurgen ingebrachte implantaten doorlopen geen enkele onafhankelijke toets.

Terwijl we dit voor medicijnen allang geregeld hebben.

Bovendien: met een medicijn kun je doorgaans vlot stoppen. Maar een geplaatst implantaat laat je niet zomaar operatief verwijderen. In de praktijk leiden implantaten tot vaak ernstige problemen.

Zo betaalden veel vrouwen een hoge gezondheidsprijs voor het gebruik van siliconen in borstimplantaten. Die hoeven daarvoor niet eens te lekken.

Ook zonder dat steken ongewenste stoffen het membraam over, met serieuze gevolgen. Soms zijn die gevolgen zelfs desastreus en onherstelbaar.

De EU meent het goed geregeld te hebben. Als volgt: Wanneer een door de industrie betaald certificatiebureau zegt dat het implantaat goed is, dan is het certificaat een feit. En mag het implantaat dus de markt in.

Maar als zo vaak betekent zelfregulering ook hier: wie betaalt bepaalt.

Onlangs werkte de EU aan een verbeterde versie van deze regelgeving. Maar de industrielobby was paraat en zorgde ervoor dat daar een gedrocht werd gebaard. Een regeling waarin slechts één enkel ding verbeterde: de PR.

Juist bij een dergelijke ’toelatingsprocedure’ zou voor de hand liggen dat door implantaten veroorzaakte gezondheidsproblemen op zijn minst zorgvuldig geregistreerd zouden worden. En dat deze gegevens voor alle belanghebbenden direct toegankelijk zijn.

Beide zinsneden geven niet de werkelijkheid weer. Dus is het nog erger dan hierboven geschetst: overheden (ook onze eigen RIVM) laten het zelfs daarbij afweten.

Hier doet zich weer de vraag voor: in wat voor democratie leven we eigenlijk?

Antwoord: een systeem waar kiezers eens per 4 jaar stemmen, maar professionele lobbyisten dagelijks invloed op het openbaar bestuur hebben.

Is dit de wijze waarop de EU teloor gegane goodwill bij haar burgers meent te kunnen terugwinnen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *