Kaag, Kager, Kaagst?

Dinsdag 6 april was het dan zover.

Het Paasweekend was voorbij. Nu zouden de consequenties van Rutte’s pathologische misleiding duidelijk worden, voor hem en voor zijn VVD.

Intussen had Rutte al op Paaszaterdag aangekondigd dat hij, gesteund door zijn partijtop, doorwilde als regeringsleider. En dus ook zou deelnemen aan de coalitiebesprekingen.

Als je een Kaag-optimist was, dacht je nog: slim gedaan man. Je weet beste Mark, dat Kaag het paasweekend voor bezinning gebruikt. Nu leg je de zwarte piet dus handig bij haar neer.

(o ja: ‘t is fijn als je aan het eind van dit bericht een reactie achterlaat…)

Maar alras bleek tijdens de kamerzitting dat er iets heel anders aan de hand was.

Terwijl jongerenafdelingen in de voorafgaande week breed stelling namen tegen voortzetting van de samenwerking, dachten de diverse partijtoppen blijkbaar ‘de jeugd heeft nog veel te leren over het politieke bedrijf’.

Wil je trouwens de jongeren steunen in hun afwijzing dan kun je dat bijvoorbeeld hier doen.

Hoe het zij, Sigrid Kaag bleek een geheel eigen interpretatie van het begrip bezinning te hebben: ze begaf zich het Paasweekend in overleg met Rutte. “Persoonlijk overleg”  noemde ze het sussend. Hoewel snel duidelijk werd dat er over politieke inhoud was gesproken.

Want nu, in de Kamer, kwam ondermeer naar voren, dat ze Rutte had verteld over een mogelijke D66-kandidaat voor het kamervoorzitterschap.

Wilders interrumpeerde ziedend en beet Kaag toe “dit stinkt”.  Wat Kaag vervolgens geroutineerd framede als ‘framen’.

Had Wilders gelijk? Was er het weekend een ruiltje overeen gekomen: Kaag helpt de VVD voorkomen dat de partij wegzinkt in de gevolgen van een falend opvolgingsbeleid, ze koopt daarmee de VVD-stemmen voor een D66 kamervoorzitterschap?

Wat er waar is of niet, dit draagt weinig bij aan de geloofwaardigheid van Kaag’s nieuw politiek leiderschap. Haar politieke antenne functioneert mogelijk heel scherp. Maar haar empathie voor kiezers? Haar besef dat leiderschap hangt op voorbeeldgedrag?

Bij het toelichten van haar motie voor benoeming van informateur Tjeenk Willink, onderstreepte Kaag dat het in de volgende fase niet over personen moest gaan, maar over het herstel van vertrouwen. Hiermee plaatste ze haar strenge uitlatingen in het debat van 2 april in een wel heel bijzonder licht.

Tot zover dus het thema feminine, verbonden leiderschap, toch al een dubieus containerbegrip.

Al snel hoort de Kamer woorden als “landbelang” en “het land moet bestuurd worden”. Tsja, dan  weten we als kiezers genoeg.

Koehandel met kamervoorzitterschap of niet, Pasen betekende blijkbaar ook de wederopstanding van Rutte. Zowel wat Kaag betreft, als wat Hoekstra betreft kan Rutte nu gewoon gaan werken aan herstel van vertrouwen.

Je hoorde Rutte nog wel even met een soort biecht komen: “Ik geef toe ik heb gelogen. Maar ik heb naar eer en geweten gehandeld.”

Een prestatie van formaat als je tijdens de voorafgaande kamerzitting duizendvoudig “Ik heb niet gelogen” hebt laten horen.

En dan zie je Rutte in het debat Ploumen toevoegen, dat zij hem wel dient te vertróuwen. Tjsa, wat doe je met zo iemand, die na al die jaren nog meent dat je vertrouwen gewoon kunt claimen….

Het is duidelijk: men neemt frisse jonge kamerleden noch jongerenafdelingen van gevestigde partijen serieus. De strijd om vernieuwing van de democratie staat alweer flink op achterstand. En het cynisme wat bij grote delen van de bevolking toch allang heerst is weer gevoed.

Van de klassieke bestuurspartij CDA kijkt allang niemand meer op. Maar D66 zou misschien nog eens naar dat befaamde videootje moeten kijken. Waar Hans van Mierlo, lopend in zijn regenjas, vertelt waarom hij de Haagse achterkamertjes aan wil pakken.

Nu ja, om al vanaf 1966 vernieuwend te moeten blijven is dan ook best wat veel gevraagd.

Kortom:

De hoofdprijs voor maatschappij-ondermijnend voorbeeldgedrag gaat naar Rutte, Kaag, Hoekstra. En naar de trouwe slippendragers in hun partijen!

We wensen Tjeenk Willink veel succes, nu hij met deze zelfde mensen gaat praten over herstel van het dualisme…

3 reacties op “Kaag, Kager, Kaagst?

  1. Dank Fred voor deze bespiegeling. Helaas kan ik mij vinden je woorden: het optreden van de grote drie van het ex-kabinet was opnieuw verdrietig en ontgoochelend. Het is net Corona, het gaat maar niet weg.

  2. Een “corona-bonus” + een “premiersbonus”, die beide overigens nergens op zijn gebaseerd, leverden MR wel bijna 2 mio voorkeursstemmen op. Bovendien oogstte de VVD in totaal de meeste stemmen. Die poets je niet zo maar even weg.
    Het diep treurige debat over de “jokkertjes” van MR vermengde de persoon, de partijleider en de 1e ministerspost op niet eerder vertoonde wijze. Een demissionaire premier wegsturen kan staatsrechtelijk misschien, maar is onverstandig in het licht van de huidige crises (meervoud!). Over de positie van een partijleider gaan de andere clubjes niet. En dat velen na 10 jaar wel klaar zijn met de persoon is duidelijk, maar de VVD heeft niemand anders in de coulissen staan.
    Ik ben van mening dat Kaag er verstandig aan heeft gedaan geen motie van wantrouwen te steunen, want afkeuring weegt al zwaar genoeg.
    Ze is er transparant over geweest dat ze hem in het weekend aan de telefoon heeft gehad. Lijkt mij na wat er was gebeurd volstrekt normaal. Bergkamp heeft zich, aldus Kaag, op eigen initiatief kandidaat gesteld en dat neem ik voorshands aan. We moeten nu niet overal wat achter gaan zoeken. Daarbij komt dat de Kamer kennelijk klaar was met Arib.
    Ik moet nog zien of D66 zonder meer in een kabinet stapt met MR als premier. Dat zou mij nu zeer teleurstellen. Maar MR zal ook niet bereid zijn 2e viool te gaan spelen.
    Voorlopig zet ik in op de wijsheid van de oude uil TW.

  3. Weet niet hoor. Die ‘voorkeursstemmen’ zijn dubieus, hoewel ik de indruk heb dat veel VVD-stemmers blind achter MR aanlopen. Toch, juister lijkt mij te constateren dat dit gewoon stemmen op de VVD zijn. Hoeveel daarvan voorkeur op de persoon zijn valt slechts te schatten. En dan zijn we er nog niet: heeft iemand al gepeild hoeveel van deze kiezers anders gestemd zouden hebben, als ze MR hadden zien opereren zoals hij dat deed rond het ‘functie-elders’ verhaal? Kortom: de democratische legitimatie van MR werd in enkele dagen net zo fluide als MR zelf is…

    Wat Kaag betreft: dat ze de motie van wantrouwen niet steunde vind ook ik begrijpelijk. Maar haar verdere gedrag lijkt mij ondermijnend voor het vertrouwen van burgers. Alsof we niet ons stinkende best zouden moeten doen om dat niet nog verder af te laten kalven. Altijd zijn er allerhand Haagse overwegingen aan te voeren, maar dit herstel van vertrouwen mag langzamerhand wel eens serieuze prioriteit gaan krijgen.

    Ook heb ik inmiddels de indruk dat Kaag onzekerder (angstiger?) is als leider dan gezond is. Zou het kunnen dat ze geplaagd wordt door een overmaat aan diplomatieke beroepsdeformatie? Ze pakt meermaals niet echt door, als de situatie naar mijn inschatting daar wel om vraagt. Dat werd al zichtbaar toen ze bij haar standpunt bleef, dat sexuele intimidatie bij D66 niet structureel was. Misschien nog iets te vroeg om al van een patroon te spreken, maar het voortreffelijke interview bij Nieuwsuur bracht dat voor de verkiezingen goed aan het licht.

    Los van de coalitiebesprekingen: is Kaag werkelijk in staat om de verworden bestuurspartij D66 te hervormen? Een van de partijen waarvan kortgeleden parlementariers hun collega’s Leijten en Omtzigt onder druk trachtten te zetten… Ik hoop het echt, maar geloof het pas als ik het zie gebeuren.

    En dan: een premier die structureel zelfs de grondwet aan zijn laars lapt? Moet blijkbaar allemaal kunnen in het Haagse, ‘het land moet bestuurd worden’.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *