Het ging zo met quinoa. Het gaat zo met de avocado.
Ineens ontdekt als ‘superfood’, waarbij Influencers, Praatshows, Commerciële tv-programma’s en ditto Tijdschriften voor een explosie in de vraag zorgden.
Fantastisch voor al diegenen die klaar stonden om er veel aan te verdienen. O.k. voor wie erin mee mee kan en het geld ervoor heeft. Dramatisch voor velen voor wie dat allemaal niet geldt.
Het cynische is, dat veel van de consumenten die plots bij zo’n menu zweren, toegewijde alternatievelingen, groenen en holisten zijn.
…
(o ja: ‘t is fijn als je aan het eind van dit bericht een reactie achterlaat…)
Maar daarmee niet erg op de hoogte van de consequenties van het eigen handelen. Laat staan van hoe kapitalistische markten op zo’n vraagexplosie reageren.
Het wordt ons ook niet echt gemakkelijk gemaakt, leveranciers hebben er tenslotte geen belang bij om ons over hun zieke ketens te informeren. (Waar bent u, overheid?)
Naar we achteraf weten: Quinoa was volksvoedsel in Zuid-Amerika, een van de weinige gezonde dieet bestanddelen waarover ze daar beschikten. Totdat de wereldprijs door het dak ging.
Naar nu blijkt: de vraag naar avocado’s heeft soortgelijke effecten.
Avocado-gewas is kieskeurig. Het vraagt extreem veel water: 1.000-2.000 liter per kilogram avocado’s. In Europa groeit het gewas nagenoeg alleen in de Middellandse Zeeregio, waar zoals bekend weinig regen valt. Steeds minder zelfs.
Dus worden er (illegaal) diepe putten geslagen, waarvoor het milieu een hoge prijs betaalt.
Ook anderszins wordt de biodiversiteit in hoog tempo aangetast. Verwoed wordt ruimte gemaakt voor avocado’s (en de eveneens gewilde mango’s). Hiervoor worden financieel minder interessante gewassen gekapt, zoals steeneiken, amandelbomen, cactusvijgen en olijfbomen.
Met name bij deze laatste soort treft dat al gauw vaak eeuwenoude exemplaren.
Is het toeval, dat we hier nu soms aanbod aantreffen van verdacht dikke, zwaar ingekorte olijfbomen? Die kunnen niet anders dan behoorlijk oud zijn. Lokale kweek? Of import?
Laat onze tuinmode hiermee nu net fijn sporen! Zetten we hier tegenwoordig niet graag allerlei subtropisch spul in de tuin? Wie zit er eigenlijk achter zo’n mode-trend? Zou commercieel belang een rol kunnen spelen?
In het geval van avocado’s is al duidelijk dat de maffia aan het penetreren is. Zij hebben een bijzonder talent voor het exploreren van nieuwe verdienmodellen.
Hier begint het bewustzijn rond de belasting van het milieu door vlees recent pas door te dringen (hoewel de landelijke vraag naar vlees nog altijd stijgt).
En reeds doet zich een nieuwe vraag voor: wat gaan we als eigentijdse consument doen met de nieuwe, onwelkome kennis omtrent avocado’s?
Die vraag moet natuurlijk gesteld.
Daarnaast zien we ook wat er keer op keer zal blijven gebeuren, zolang kostprijzen kunnen worden vastgesteld, met voorbijzien aan de lasten voor het milieu.
Zouden we langzamerhand niet wat geïrriteerd moeten raken dat we nog altijd voortborduren ons archaïsch economisch model? Terwijl de kennis hoe het anders kan er allang is.
Hier in de Algarve is recent 127 hectare natuurgebied illegaal veranderd in een avocado plantage. Dit ondanks acties van milieu activisten. Recent is de eigenaar van de plantage veroordeeld tot het rooien van de avocado bomen. Natuurlijk zal dit nooit gebeuren in dit corrupte land.
De aanvoer in Nederland van avocado’s is in 20 jaar gegroeid van 15 miljoen naar 373 miljoen kilo, merendeels met lange aanvoerlijnen uit Zuid-Amerikaanse landen. Hiervan consumeren wij zelf 33,5 miljoen kilo (de rest voeren we door naar andere Europese landen).
Voor het kweken van 1 kilo avocado’s is 2.000 liter water nodig! Niet moeilijk te bedenken wat dit betekent in de waterarme exportlanden. Is het niet zuur dat zich onder de meest enthousiaste eters velen bevinden, die het milieu een warm hart toedragen?
Hoogste tijd dat we als consument eens beter geinformeerd worden over de herkomst van producten. De (informatie-)techniek ervoor is er, nu nog de politieke wil om het af te dwingen.