Omdat onze samenleving ons boven het hoofd is gegroeid. Het is een ingewikkelde, ongrijpbare machine geworden. Een enorm organisatorisch stelsel, met lokale, nationale en globale dimensies.
Een machine waarin het geld en de economie doelen zijn geworden, in plaats van de middelen tot menselijk welzijn die ze bedoeld waren te zijn.
Een machine die dingen teweeg brengt die niemand wil en die in niemands belang zijn:
- Een diepe financiële crisis, met langdurige gevolgen.
- Een nòg diepere vertrouwenscrisis.
- Wrijving tussen gemeenschappen:
- Beroepsgroepen
- Leeftijdsgroepen
- Sociale lagen
- Landen
De machine kon zo uit het spoor lopen, doordat ze nooit ontworpen werd. Ze is organisch gegroeid. Ongemerkt, laagje voor laagje.
Zo zijn ingebakken systeemfouten ontstaan. Systeemfouten die ‘handige’ mensen vooral uitdagen in hun slechte eigenschappen.
Systeemfouten die ‘minder handige’ mensen het gevoel geven dat ze elke grip op hun eigen samenleving kwijt zijn.
Systeemfouten die onze samenleving praktisch onbestuurbaar dreigen maken.
Mensen zijn hierdoor boos en cynisch geworden. Boos op banken, boos op politici, boos op Europa.
Cynisch, omdat ze zien dat oorzaken niet worden aangepakt, dat verantwoordelijken er wel mee weg komen.
We zijn geneigd om daarvan weg te kijken. Ons op te trekken aan nieuws als zouden we uit de recessie klimmen. Als zou het al beter gaan, zodat we volgend jaar weer fijn alles kunnen doen waaraan we in jaren van na-oorlogse welvaart gewend waren geraakt.
Maar als we weg blijven kijken, laten we toe dat de samenleving verder ondermijnd wordt. Met als waarschijnlijk gevolg: nieuwe, diepere crises.
Cynisme versterkt immers individualisme, asociaal gedrag en financieel wangedrag, of zich dat nu richt op bonussen, sociale uitkeringen of belasting.
Dit initiatief is bedoeld om samen een uitweg te vinden. Om gerechtvaardigd optimisme te doen ontstaan. Om weer constructief te worden. Om opnieuw grip te krijgen op dat wat van onszelf is.
Het goede nieuws is: dat kan!
Mits we ons realiseren dat niet alles te koop is, zoals het in ‘de goede tijden’ leek.
Dat we niet zomaar van alles aan professionals kunnen overlaten. Professionals die we ervoor ‘ingehuurd’ dachten te hebben
We hoeven alleen maar onze eigen kracht opnieuw te mobiliseren.
We hebben samen veel kracht, mits we ons bundelen. Als burgers en als consumenten.
En de tijd is er rijp voor. Het gebeurt al, overal om ons heen.
Daarnaast is onontkoombaar dat we zelf de opperste toezichthouder worden. Dat we grote bedrijven, toezichthouders en de hogere overheid ‘in de tang nemen’ Dat wij, als de meest belanghebbenden, de professionele toezichthouders dwingen te doen wat nodig is.