Sinds deze website voorjaar 2014 in de lucht kwam is er -breed in de samenleving- een explosie van gelijkluidende analyses en initiatieven te zien.

Je zou bijna zeggen dat de tijd rijp is voor verandering…

Een snelle indruk, naar aflopende actualiteit:

• Een Zwitsers initiatief van jonge kiezers ‘Libero’, moe geworden van de passiviteit van gevestigde politieke partijen.  Nu geven ze deze een zet om weer relevanter te worden.

• Een internationale versie van DeCorrespondent, voor werkelijk onafhankelijke nieuwsachtergronden.
• Code Oranje‘, een  Nederlands intiatief om de invloed van burgers op de politiek te vergoten.
• Boek ‘How Democracy Ends’ waarin de Britse politicoloog David Runciman de vertrouwenscrisis analyseert.
• Het Filosofisch Kwintet (zomerserie 2018), analyses van toekomst-bij-voortgaan-op-huidige-weg onder leiding van Claire Polak. Bijv. aflevering ‘Democratie en Markt’.
• The Good Lobby, waarmee ook de burger in Brussel kan lobbyen.
• Het boek van David van Reybrouck ”Tegen Verkiezingen”. En diens eerdere G1000-initiatief.
• Stichting Geldbelangen, luis in de pels van financiële dienstverlening (Pensioenen, Spaartegoeden, rentes op Leningen).
• Stichting Ons Geld, met aandacht voor fundamentele weeffouten (Geldcreatie in handen van banken, Zeggenschap wat er met je spaargeld gebeurt, Betaalinfrastructuur in commerciële, instabiele handen).
• Een serie voorstellingen van De Verleiders, waaronder Door De Bank Genomen, Slikken en Stikken (Pharma), Stem Kwijt (Democratie).
• Het boek van Joris Luyendijk over het zakenbankwezen: “Dit kan niet waar zijn”.

Alles leidend tot dezelfde conclusies:

Lees verder Roependen in de woestijn? →

Welkom op deze site. Wil je direct zien wat je zelf kunt doen, om onze democratie te helpen redden? Kijk dan onder het tabblad ‘wat kunnen wij?’

Wil je in 7 minuten compacte presentatie horen wat er aan de hand is en wat eraan te doen valt? Klik dan hier door naar ‘7 minuten video’ en klik daar op het pijltje. Bekijk hier de andere berichten, als je uitgebreider wilt zien waarom onze democratie gered moet worden.
Verder spreken de tabbladen van de site voor zichzelf. Je kunt er dus naar eigen voorkeur in spitten.

Je reacties, ideeën en suggesties zijn welkom.

Je kunt ze plaatsen onderaan elke pagina van de site. Ook kun je mailen naar
redonzedemocratie@gmail.com

Daarnaast kun je Twitter-volger worden:   @RedDemocratie

In een notendop: Ongemerkt groeide om ons heen het huidige maatschappelijk systeem. Dit systeem blijkt wankel en zeer hardleers. Wijzelf zijn dan ook de enigen die voor verandering kunnen zorgen. We hebben macht, als burger en als klant.

Om met het goede nieuws te beginnen.

Het is weer eens aangetoond dat het kàn: als burger onze democratische instellingen wakker schudden (tevens een kernboodschap van deze website).

Het burgerinitiatief ‘Ons Geld’ begon klein. Het ontstond tijdens een van de bekende publieke eye-openers van De Verleiders:

Hun in 2015 spelende voorstelling ‘Door de Bank Genomen’.

Nadat het initiatief 120.000 handtekeningen had opgeleverd, kon de tweede kamer er niet omheen.

Haar Financiële Commissie moest in een openbare hoorzitting het pleidooi van de Stichting Ons Geld aanhoren en bespreken. Dat was oktober 2015.

Een vervolgstap heeft lang geduurd (en politieke besluitvorming zal nog meer tijd vergen).

Maar intussen is dan toch een mijlpaal bereikt: het door Financiën bestelde rapport van de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) is er.

Driehonderd pagina’s, waarvan een volle twintig zijn gewijd aan de conclusies.

Daarvan eerst maar een korte samenvatting:

• Zorg dat er een publieke bank is, waar mensen betaal- en spaarproducten kunnen gebruiken, gescheiden van risicovolle commerciële activiteiten.
• Waarborg organisatorisch het publieke belang in de bankensector.
• Zorg voor een betere beheersing van de nationale schuldenberg.
• Stel vooraf vast hoe om te gaan met een volgende crisis.

In het tweede punt is de Stichting Ons Geld teleurgesteld: zij pleit voor een harde scheiding van financiële nutsfuncties en commerciële functies.

Wie er meer van wil weten, leze verder …

Afgelopen week werd een pamflet gepubliceerd, met daarin een oproep om pal te staan voor Europa. Ondertekend door een indrukwekkend palet aan denkers, schrijvers, filosofen, e.d. uit allerlei Europese landen.

Daarin wordt opgeroepen tot actie. Maar welke actie is uit de krantenberichten niet direct duidelijk. Het lijkt vooral een versluierde oproep om te gaan stemmen straks, voor het Europees parlement.

Terwijl dit gezelschap het gelijk aan zijn kant heeft, met zijn waarschuwing, mogen we  van een dergelijke intellectuele elite iets meer verwachten:

Waar is de analyse van het gevaar waarin de EU inderdaad verkeert? Wat zijn de grondoorzaken?

Het valt niet moeilijk te zien dat er vanuit de politiek (ook de Europese) ruim onvoldoende aandacht is geweest voor grote groepen mensen. Mensen die vooralsnog tot de verliezers van de globalisering behoren. Mensen die vooral angstig zijn en onzeker over de toekomst.

Het lijkt wel duidelijk, dat de EU meer wordt gezien als behartiger van bedrijfsbelangen, dan die van haar burgers. En daar is genoeg aanleiding voor, gelet op de enorme invloed van lobbyisten in Brussel.

Hoe zou een oproep tot concrete actie kunnen luiden?

Allereerst aan de EU zelf: kom eens met die analyse wat je in deze hebt veronachtzaamd en maak je burgers daarvoor nederige excuses. Koppel dat aan concrete acties om het opereren te verbeteren, zodanig dat ook kritische burgers er weer perspectief in gaan zien.

Die kans heb je gemist tijdens de ‘bezinning’ van Europese leiders die startte nadat de Brexit zich aftekende. Nu dan maar, beter laat dan nooit: Europese parlementariërs maak dit tot een goed uitgewerkt verkiezingsthema.

Oproep aan de burgers: gedraag je eens minder serviel tegenover je  nationale politici. Sta ze niet toe om angst te zaaien, resp. om op angst te oogsten. Trap er niet in als ze voor alles wat slecht is verwijzen naar Brussel. Spreek ze aan op hun verantwoordelijkheid. Vooral zij dienen ervoor te zorgen dat de EU gaat doen wat hierboven staat.

En ga stemmen straks op 23 mei 2019, zeker. Zie er wel eerst achter te komen welke partijen in het Europees parlement werkelijk veranderingsgezind zijn. Misschien ten overvloede: dat zijn degenen die inzien wat er anders moet in Europa. Niet degenen die Europa willen afbreken.

Onlangs deed Dominique Cummings, campagneleider van het pro-Brexit kamp, op een conferentie uit de doeken hoe hij met zijn team het begrip campagne op zijn kop zette.

En zo zorgde voor de beslissende pro-Brexit meerderheid.

Wie de moeite neemt zich in zijn aanpak te verdiepen realiseert zich: vanaf nu is iedereen met diepe zakken in staat om referenda verregaand te beïnvloeden.

Het Nederlands ‘kwajongensreferendum’ n.a.v. Oekraïne uit 2016 verbleekt hierbij volledig.

De ingrediënten van Dominique’s succesformule:

Lees verder Democratie nu veel kwetsbaarder dan we al dachten →

“Het kabinet moet plannen gaan maken om de hypotheekrenteaftrek nog verder te beperken.“ Zo citeert de NOS Maarten Camps, de baas van Economische Zaken.

Zijn pleidooi noemt hierbij als een belangrijk doel: het prijsopdrijvend effect op de huizenmarkt te dempen.

Maar weet hij dan niet dat het kopen van woningen steeds vaker gebeurt door vastgoed-investeerders? En daarnaast door bedrijven die in een nieuwbouwplan woningen voor hun werknemers willen veiligstellen?

Lees verder Overheid, denk eens buiten die silo’s! →

Onze overheid zegt o zo graag actieve burgers te willen. Mensen die in hun eigen gemeenschap het voortouw nemen. En zo, in samenwerking met hun gemeente, een mooiere, krachtiger samenleving nastreven.

Diezelfde overheid heeft al jaren initiatieven lopen  om het strak beleidsmatig top-down werken om te turnen naar een gedurfder werkwijze. Een lichtvoetiger manier van lerend werken, met ruim baan voor burger-initiatieven. Zulke vernieuwing is al jarenlang uitgewerkt, onder regie van Binnenlandse Zaken en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Recent deed ook Tjeenk Willink een flinke vernieuwingsduit in het zakje.

Dit alles vereist actieve burgers. Hoe je als burger effectief de samenwerking kunt zoeken, wordt elders op deze site uit de doeken gedaan.

Maar gemeenten hebben vaak nog grote moeite het been bij te trekken.

Lees verder Hoe stop je het vastlopen van actieve burgers op ijzeren-heinig bestuur? →

Van dit naïeve overheidsgeloof in zelfregulering zijn talloze voorbeelden.

Dagblad Trouw en tv programma Radar onthulden onlangs schokkende resultaten uit hun grootschalig journalistiek onderzoek naar medische implantaten.

Wat vrijwel niemand zich realiseert: zulke door chirurgen ingebrachte implantaten doorlopen geen enkele onafhankelijke toets.

Terwijl we dit voor medicijnen allang geregeld hebben.

Bobendien: met een medicijn kun je doorgaans vlot stoppen. Maar een geplaatst implantaat laat je niet zomaar operatief verwijderen. In de praktijk leiden implantaten tot vaak ernstige problemen.

Zo betaalden veel vrouwen een hoge gezondheidsprijs voor het gebruik van siliconen in borstimplantaten. Die hoeven daarvoor niet eens te lekken.

Lees verder Overheid blijft hardleers in zelfregulering geloven →

Onderzoeken naar hoeveel vertrouwen burgers in de politiek hebben, leveren uiteenlopende cijfers op. Waarmee meteen duidelijk is dat we de betrouwbaarheid van zulke enquetes in twijfel moeten trekken (logisch, omdat mensen nu eenmaal vrijblijvende en/of sociaal wenselijke antwoorden geven).

Waarover geen misverstand bestaat, is dat kiezers veel meer dan vroeger vatbaar zijn voor populistische boodschappen. Niet alleen blijkt dit uit de snelle groei van populistische partijen…

Lees verder Pragmatisch doorrommelen gevaarlijk voor democratie →

Buiten het toen neutrale Nederland leeft de herinnering aan de ‘Grote Oorlog’ (1914-1918) nog sterk voort.

Nederland herdenkt vooral de 2^e wereldoorlog. Waarbij opvalt dat dat eigenlijk altijd vrijblijvend gebeurt. Als een leeg ritueel: zonder concrete lessen voor het heden.

Lessen die al gauw op gespannen voet staan met wat we in onze huidige samenleving als comfortabel beschouwen.

Het lijkt erop dat het land wat het meest geleerd heeft de voormalig grote verliezer is: Duitsland.

Niet alleen zijn veel Duitsers veel terughoudender dan anderen met het verkopen van hun privé-gegevens aan internet-monopolisten (ze hebben ervaring met regime-change)…

Lees verder Herdenken zonder vrijblijvendheid: het kan! →