De Samenleving is van ons. Wij nemen haar weer in eigen hand.

Omdat onze samenleving ons boven het hoofd is gegroeid. Ze is een ingewikkelde, ongrijpbare machine geworden. Een enorm organisatorisch stelsel, met lokale, nationale en boven-nationale dimensies. Een machine waarin het geld en de economie doelen zijn geworden, in plaats van de middelen tot menselijk welzijn die ze bedoeld waren te zijn.

Een machine die dingen teweeg brengt die niemand wil, die in het belang zijn van weinigen:

• Een diepe financiële crisis, met langdurige gevolgen.
• Een nòg diepere vertrouwenscrisis.
• Wrijving tussen gemeenschappen:

o   Beroepsgroepen

o   Leeftijdsgroepen

o   Sociale lagen

o   Landen

De machine is door niemand ontworpen.

Ze is organisch gegroeid, ongemerkt, laagje voor laagje. Zo zijn ingebakken systeemfouten ontstaan.

Systeemfouten die ‘handige’ mensen vooral uitdagen in hun slechte eigenschappen.

Systeemfouten die ‘minder handige’ mensen het gevoel geven dat ze elke grip op hun eigen samenleving kwijt zijn.

Systeemfouten die onze samenleving praktisch onbestuurbaar dreigen maken.

Mensen zijn hierdoor boos en cynisch geworden. Boos op banken, boos op politici, boos op Europa.

Cynisch, omdat ze zien dat oorzaken niet worden aangepakt, dat verantwoordelijken er mee weg komen.

We zijn geneigd om daarvan weg te kijken. Ons op te trekken aan nieuws als zouden we uit de recessie klimmen. Als zou het al beter gaan, zodat we volgend jaar weer fijn alles kunnen doen waaraan we in jaren van na-oorlogse welvaart gewend waren geraakt.

Maar als we weg blijven kijken, laten we toe dat de samenleving verder ondermijnd wordt.

Cynisme versterkt immers individualisme, asociaal gedrag, financieel wangedrag, of dat nu gaat om bonussen, sociale uitkeringen of belasting.

Dit initiatief is bedoeld om samen een uitweg te vinden. Om gerechtvaardigd optimistisme te doen ontstaan. Om weer constructief te worden en opnieuw grip te krijgen op dat wat van onszelf is.

Het goede nieuws is: dat kan!

Mits we ons realiseren dat niet alles te koop is, zoals het in ‘de goede tijden’ leek.

Dat we niet zomaar van alles aan professionals kunnen overlaten. Professionals die we ervoor ‘ingehuurd’ dachten te hebben.

We hoeven alleen maar onze eigen kracht opnieuw te mobiliseren.

Te veranderen van stemvee en dociele consumenten …

… in burger-toezichthouders en Dompteurs (van ’t systeem).

De tijd is er rijp voor. Het gebeurt al, overal om ons heen.