Sinds deze site voorjaar 2014 startte, zijn er alom steeds meer initiatieven ontplooid. Maar nu eerst: wat is eigenlijk het doel van deze website?
Diepere bewustwording en activering van onszelf, als verantwoordelijke burgers. Zie het motto van de site boven de balk met tabbladen.
Is dat dan nodig? Oordeel zelf:
Nederlanders -eigenlijk vrijwel alle Europeanen- mogen van geluk spreken. In veel van de 195 landen op de wereld is het leven moeizamer, onrechtvaardiger en minder beschermd dan hier.
Ons openbaar bestuur is erop ingericht om ‘de winkel draaiende te houden’. Veel minder effectief is het, als ‘t gaat om het introduceren van veranderingen.
Zo is het nauwelijks een geheim hoezeer allerlei ‘onderwijsvernieuwingen’ tot averechtse effecten leidden. Of wat er zoal ‘verbeterd’ is in de justitiële keten. Of wat de dramatische gevolgen waren (en nog altijd zijn) van de decentralisatie van de Zorg, in 2015.
Dan hebben we het nog niet over èchte maatschappelijk innovatie.
Beetje bij beetje wordt onze wereld wakker en leert ze inzien wat ongebreidelde digitalisering in de samenleving teweeg brengt.
Ongebreideld in de zin van: de ontwikkeling overlaten aan de vrije markt, conform het naïef neoliberalisme. Zodat een handvol Californische monopolisten al heel lang de ontwikkeling dicteert.
Hier wreekt zich niet alleen de naïviteit van zulk ‘marktdenken’ binnen onze bestuurspartijen. Het is nog aanzienlijk verergerd doordat de politiek vrijwel uitsluitend lijkt te worden bedreven door digibeten.
De media moeten het nog wel eens ontgelden op deze site. Ze maken hun essentiële taak in onze democratie tè vaak onvoldoende waar. Zelfs kwaliteitskranten laten nog wel eens hinderlijke steken vallen.
Maar ‘n enkele keer is er een opvallend positieve uitschieter. Ditmaal is dat De Trouw.
De weekendkrant van 5-6 juni durft aandacht te vragen voor ’n onpopulair, maar heel reëel probleem: familie van verdachten en gedetineerden krijgen het mentaal zwaar voor hun kiezen. In alle rond ons rechtssysteem georganiseerde begeleiding is dit een gapend gat.
De krant pikt er een flagrant voorbeeld uit: de ouders en de zuster van Michael P., die in 2017 de 25-jarige Anne Faber verkrachtte en vermoordde.
Nee natuurlijk. Wij burgers, evenals het midden- en kleinbedrijf, moeten gewoon netjes onze belasting betalen. (elders op deze site wordt de onrechtvaardigheid daarvan onderstreept door een ludieke actie enkele jaren terug, in het VK).
Als je ook vindt dat belastingheffing eerlijk moet zijn, kun je aan het eind van dit bericht een daartoe strekkende petitie ondertekenen.
Immers, grote bedrijven hebben er een handje van onze overheid te doen geloven dat ze zó vitaal zijn voor onze economie, dat Nederland het maar fiscaal aantrekkelijk voor ze moet maken om hier gevestigd te zijn.
De Red Onze Democratie site wordt stap voor stap een tikkie bijgeregeld.
Dit gaat om drie zaken, n.a.v. een lezers-raadpleging:
Het wat systematischer, herhaald onder de aandacht brengen van wat de site beoogt (bewustwording en het aanreiken van opties tot burger-actie-van-onderop, zie voor verdere uitleg https://redonzedemocratie.nl/ )
Daarnaast, in sommige gevallen, een iets scherper onderscheid tussen feiten / achtergrondanalyse enerzijds en mening / prikkel-tot-actie anderzijds. Daar waar de mening geprononceerd is, zoals in de afgelopen tijd soms rond het politieke circus. Alleen waar dat de compactheid en de leesbaarheid niet aantast. Want die blijft voor columnachtige berichten als deze voorop staan.
Daarnaast lijkt er behoefte om de óók op de site gemelde hoopvolle ontwikkelingen ‘n iets prominenter plaats te geven.
Wil je precieser weten waar deze aanpassing uit voortkomt? Lees dan hier nog even verder.
Bij het 7-jarig bestaan (!) van RedOnzeDemocratie was het wel eens tijd om wat systematisch vast te stellen hoe deze communicatie ervaren wordt. Dat gebeurde in de afgelopen weken, via een kleine, representatievesteekproef.
Van de 33 gemengde aangeschrevenen uit de mailing-lijst (ca. 5% van het totaal van 600 potentiële lezers) gaven er 23 een inhoudelijke reactie.an de 33 gemengde aangeschrevenen uit de mailing-lijst (ca. 5% van het totaal van 600 potentiële lezers) gaven er 23 een inhoudelijke reactie.
De overgrote meerderheid, 16 geadresseerden, toonde zich enthousiast en positief over de ROD-communicatie. Ze vonden het pakkend, de informatie wervend en degelijk analyserend naar grondoorzaken. Waarbij enkele tips naar voren kwamen.
Voorbeeld-1: wees soms iets zuiniger met metaforen. Voorbeeld-2:. ik vind het wel eens lastig om deze kritische analyses over Den Haag en Brussel te absorberen, gezien al het negatieve nieuws wat ik al van de media krijg. Is er niet wat vaker iets positiefs te melden?
Een kleinere groep van 6 respondenten brengt plussen en minnen naar voren, te kwalificeren als oordeel ‘redelijk’. Deze groep is positief over de inhoud, maar voelt zich soms geprikkeld door de wat ironische toon waarmee een deel van de berichtgeving gekleurd is. Hun bezwaar: ‘er zijn al zoveel meningen, daar wordt ik soms wel moe van’. Begrijpelijk. Meningen uit de losse pols overspoelen ons dagelijks, met name via praatshows en social media. Weliswaar zijn de meningen op de ROD-site degelijk onderbouwd, zeker vergeleken met de hierboven bedoelde publieke uitingen. Maar tegelijkertijd kunnen lezers zich belemmerd voelen in hun vrijheid een eigen mening te bepalen. Ze hebben dan voldoende aan een achtergrondanalyse van de feiten.
Tenslotte is er 1 respondent die bij de losse, ironische toon een allergische reactie voelt (lichte weerzin), deze ervaart de ironische blik als cynisme. Die lezer ziet graag uitsluitend feiten en achtergrondanalyse.
Een lastige, redactionele afweging: hoe haal je de grootste gemene deler uit zulke feedback, waarin je alle uitersten vertegenwoordigd ziet?
Je kunt naar een compromis zoeken, waarbij je het iedereen een beetje naar de zin probeert te maken. Dan eindig je met een grijze uitstraling, waarmee je het plezier bij vele lezers zou vergallen. En minstens zo belangrijk: je zou het doel van de site teniet doen.
Want hoewel velen het prikkelende karakter op prijs stellen: Dat prikkelen is niet het doel, maar wel een noodzakelijk middel om het doel te bereiken.
Terwijl daar in ons ‘gidsland’ nog geen enkel zicht op is, lijkt de EU eindelijk op weg naar een ambitieuze herbezinning.
Waarbij voorzien is, dat ook wij als burgers rechtstreeks invloed kunnen uitoefenen.
In aanleg is dat een heel verheugende ontwikkeling. Als deze site iets duidelijk maakt, is het wel hoe hard het nodig is om burgers werkelijk invloed te geven.
Alleen zo kan het ‘EU van de bedrijven’ veranderen in een ‘EU van de burgers’. Het zal staan of vallen met de mate waarin de burgerinbreng serieus genomen wordt.
Jo Biden heeft vriend en vijand verrast met een vliegende start, waarbij hij lijkt te hebben geleerd van de fouten tijdens het presidentschap van Obama. Biden (toen vice-president) zorgde er nu voor om direct enorme stappen te maken op tal van dossiers.
Verrassend, omdat hij in de presidentscampagne een tegenovergesteld imago had opgebouwd: dat van ‘sleepy Jo’. Een oude man die betrekkelijk vage, idealistische taal uitsloeg. Vaak onduidelijk en dubbelzinnig. En altijd zonder echt concreet te worden.
Het ging zo met quinoa. Het gaat zo met de avocado.
Ineens ontdekt als ‘superfood’, waarbij Influencers, Praatshows, Commerciële tv-programma’s en ditto Tijdschriften voor een explosie in de vraag zorgden.
Fantastisch voor al diegenen die klaar stonden om er veel aan te verdienen. O.k. voor wie erin mee mee kan en het geld ervoor heeft. Dramatisch voor velen voor wie dat allemaal niet geldt.
Het cynische is, dat veel van de consumenten die plots bij zo’n menu zweren, toegewijde alternatievelingen, groenen en holisten zijn.
Dutch
Arabic
Chinese (Simplified)
English
French
German
Greek
Italian
Portuguese
Russian
Spanish